بزرگی ایتالیا
تیم ملی فوتبال ایتالیا با بهره بردن از بازیکنانی از قاره آمریکای جنوبی توانست برای نخستین بار در جام جهانی به مقام قهرمانی دست یابد .
به گزارش ایسنا، دومین دوره جام جهانی خاص بود. دو سال قبل از آن ( ۱۹۳۲) بازی های المپیک برلین با نفوذ آدولف هیتلر در آلمان برگزار شد. به همین خاطر بنیتو موسولینی می خواست به افتخار ایتالیای فاشیست یک تورنمنت در کشورش برگزار کند. ال دوچه رویای فینال ایتالیا و آلمان را می دید اما میزبان در دیدار نهایی برابر چکسلواکی قرار گرفت .
اروگوئه در پاسخ به ایتالیا که جام جهانی ۱۹۳۰ را طرد کرد تصمیم گرفت در این بازی ها شرکت نکند و در خانه بماند. برزیل تیم دومش را به این رقابت ها فرستاد اما لئوینداس در آن حضور داشت. از طرفی آرژانتین با بازیکنان محبوبش شرکت کرد و انگلیس دوباره تصمیم گرفت در این بازی ها حضور نداشته باشد. به همین خاطر از میان ۱۶ تیم شرکت کننده در مرحله نهایی ۱۲ تیم اروپایی، دو آمریکای جنوبی و تیم آمریکا و مصر حضور داشتند .
ایتالیا برای رسیدن به هدفش بازیکنان زیادی از آمریکای جنوبی را به ملیت خود در آورد. در میان آنها لوییس مونتی آرژانتینی و هموطنش رایموندو اورسی حضور داشتند که در خط دفاعی بازی می کردند. ناتسیوناله با پیروزی پر گل ۷ بر یک مقابل آمریکا این رقابت ها را آغاز کرد. با این حال در دور بعد برای پشت سر گذاشتن اسپانیا به سختی افتاد و در دو بازی (یک بر یک و یک بر صفر) توانست این تیم را شکست دهد. ایتالیا در نیمه نهایی مقابل تیم شگفتی ساز اتریشی با هدایت ماتیاس سیندلار قرار گرفت و با یک گل پیروز شد. در این بازی آبی پوشان به عنوان یک تیم قدرتمند ظاهر نشدند. از طرفی چکسلواکی که در تمام خطوط کامل بود و در خط حمله از ستاره ای به نام اولدریش نیدلی بهره می برد که توانست با پنج گل برترین گلزن رقابت ها شود، در دیدار نخست ۲ بر یک رومانی را شکست داد. سپس ۳ بر ۲ برابر سوییس پیروز شد و پیش از فینال ۳ بر یک آلمان را پشت سر گذاشت .
دیدار فینال زیر گرمای طاقت فرسا ۴۰ درجه برگزار شد. ایتالیایی ها پر قدرت در نیمه اول کاملا بازی را در اختیار داشتند و دائما حمله می کردند اما نتوانستند دروازه چکسلواکی را باز کنند. می توان گفت باز نشدن دروازه این تیم معجزه بود. فرانتیسک پلانیکا به زیبایی ضربات جوزپه مه آتزا، جووانی فراری را مهار کرد. در شروع نیمه دوم لاجوردی پوشان این فشار را ادامه دادند. زمانی که یک ساعت از بازی گذشته بود آتیلیو فرراریس ضربه آنتونین پوک را متوقف کرد و اجازه نداد دروازه شان باز شود. با این حال گل نخست در دقیقه ۷۱ به ثمر رسید. استفان کامبال ضد حمله را با مشارکت پوک شروع شد. پوک پیش از مغلوب کردن جانپیرو کومبی، ارالدو مونزیلیو را پشت سر گذاشت و دروازه میزبان باز شد. شرایط ورزشگاه متشنج شد .
ایتالیا تقریبا جام را از دست داده بود و تحت فشار قرار گرفته بود. دقایقی بعد ییری سوبوتکا در ۱۰ متری دروازه ، توپ را به تیرک زد و لحظاتی بعد فرانتیسک اسووبودا یک فرصت خوب را از دست داد و ۵۵ هزار تماشاگر را میخ کوب کرد. با این حال اورسی در دقیقه ۸۱ بازی را به تساوی رساند. جو ورزشگاه کاملا عوض شد و لحظات پایانی چکسلواکی کاملا تحت فشار قرار گرفته بود. بازی در وقت های اضافه دنبال شد و خیلی زود میزبان به گل رسید. اسکیاویو در دقیقه ۹۵ به زیبایی توپ را در محوطه جریمه کنترل کرد و گلی را به ثمر رساند که تمام کشورش را به وجد آورد .
اسکیاویو که این شادی را برای کشورش رقم زد در آخرین لحظات توسط ویتوریو پوتسو به تیم ملی دعوت شد تا در خط حمله بازی کند. با حضور او جوزپه مه آتزا کمی عقب تر بازی کرد. مهاجم ایتالیایی از یک لحاظ خاص بود چون تنها برای تیم شهرش به میدان رفت. او از سال های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۸ با پیراهن بولونیا بازی کرد و در ۳۳۷ بازی ۲۴۷ گل به ثمر رساند. اسکیاویو با وجود این که به همراه ایتالیا مدال برنز المپیاد ۱۹۲۸ آمستردام را به دست آورده بود همیشه به تیم ملی دعوت نمی شد. او در بین سال های ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۴ در ۲۱ بازی ۱۵ گل برای کشورش به ثمر رساند. مهاجم ایتالیایی به همراه ماریو پیتسیولو یکی از آخرین بازماندگان کاروان ایتالیا بود که برای نخستین بار قهرمان جهان شد. هر دو در ۱۷ و ۳۰ آوریل ۱۹۹۰ کمی قبل از شروع جام جهانی در گذشتند .
اسکیاویو پس از آن فینال گفت : زمانی که گل پیروزی را به ثمر رساندم در حال خفه شدن بود خودم را برای لحظاتی روی زمین انداختم تا حالم بهتر شود. آخرین بازی ام برای تیم ملی بود. سپس برخی مسائل در فوتبال عوض شد. در آن زمان بازیکنان با پا و قلب خود بازی می کردند .
چکسلواکی با وجود نایب قهرمان مورد استقبال پرشوری توسط مردم کشورش قرار گرفت. فرانتیسک پلانیکا دروازه بان چکسلواکی گفت : با وجود این که شکست خوردیم مانند یک قهرمان به کشورمان برگشتیم. با قطار بازگشتیم و در هر ایستگاه هزاران هوادار ما را تشویق می کردند .
ایتالیا پس از پیروزی اش در سال ۱۹۳۴ از لحاظ تاکتیکی با حضور بازیکنانی همچون جووانی فراری و سیلویو پیولا سطح خود پس از چهار سال بعد در فرانسه حفظ کرد .
این تیم پس از جام جهانی در هایبوری برابر انگلیس قرار گرفت. روزنامه های انگلیسی پیش بینی کرده بودند ایتالیا یک پیروزی پر گل به دست می آورد اما با وجود ۱۰ نفره بودن انگلیسی ها در بیشتر بازی، نتیجه ۳ بر ۲ به نفع مهمان تمام شد. ایتالیا در المپیک برلین ۱۹۳۶ قهرمان شد و توانست بدون شکست خود را به جام جهانی ۱۹۳۸ برساند .