از کمپ زنان داعشی تا پاسخ قاطع اهل سنت به یک امان نامه
مستند «زنانی با گوشواره های باروتی» روایتی از کمپ خانواده های داعشی است که تصاویری دیده نشده از پشت صحنه جنگ را نشان می دهد.
با اعلام دبیرخانه جشنواره سینما حقیقت، 37 مستند کوتاه و 41 مستند بلند به بخش ملی این جشنواره راه یافتند و هم چنین 30 فیلم منتخب نیز به بخش شهید آوینی راه یافتند که 13 اثر آن همزمان در بخش «مسابقه ملی» جشنواره سینماحقیقت نیز حضور دارند. در این میان، 3 اثر از مرکز مستندسازی حقیقت، در این جشنواره حضور دارند. در این گزارش ضمن معرفی مستند های به کارگردانی رضا فرهمند، «تک روز دهم» به کارگردانی مصطفی سیفی و «کویرس، وطن کوچک من» به کارگردانی سعید صادقی، گفتگویی با تهیه کننده آن ها، مرتضی شعبانی، انجام دادیم.
مستند «زنانی با گوشواره های باروتی» با عنوان قبلی «خوشبخت بودم که نمی توانستم متنفر باشم»، روایتی بدیع از زندگی زنانی است که در جنگ عراق با داعش نقش دارند و یا به نحوی از این موضوع دچار آسیب شده اند. راوی داستان یک ژورنالیست به نام «نور» است. او علاوه بر مبارزه با دشمن و تهیه گزارش های تصویری فراوان، مسیرش را تغییر داده و به سراغ زن ها جبهه دشمن می رود؛ به همین دلیل به کمپ پناهجویی بیوه ها و کودکان داعشی می رود تا روایت های پوشیده و احساسات کشته شده آنها را به تصویر بکشد.
در این فیلم با زنان متفاوتی پیرامون پدیده داعش مواجه می شویم، از زنانی که به اجبار همسران شان با جریان داعش همراه شده اند و همه هستی شان به تارارج رفته است تا زنانی که فعالانه حامی حضور خانواده شان در داعش بوده اند و البته زنانی که قربانی داعش بوده اند. در مسیر فیلم، یک فرمانده زن به تصویر کشیده می شود که گروهانی برای خودش تشکیل داده و با داعش می جنگد. این مستند در دو بخش شهید آوینی و بلند ملی جشنواره سینما حقیقت حضور دارد. این مستند با همکاری مرکز مستندسازی حقیقت و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده است.
مرتضی شعبانی، تهیه کننده این مستند بلند، درباره آن گفت: سوژه ی این فیلم بسیار نو و بکر است. در هیچ جایی چنین اتفاقی برای ما رخ نداده بود که حدود 750 نفر از خانواده های داعش در یک جا جمع شده باشند. عمده ی این افراد کسانی هستند که سرنوشت مشخصی ندارند؛ یا مردانشان در جنگ کشته شده و یا هنوز در حال جنگیدن است. به نظرم این فیلم و سوژه، اتفاق بزرگی بود که با کمک پروردگار به بار نشست. علاوه براین، در منطقه کجور، با خانواده ی ایزدی ها برخورد کردیم. راجع به ایزدی ها تاکنون فیلم ساخته شده است اما این نوع از پرداخت به آنان، جدید است و تاکنون چنین شکلی را ندیده ام. یک خانم راوی این کار است و ما با یک زن اهل سنت برخورد می کنیم که خود یک گروهان دارد و با دشمن مبارزه می کند. شوهر او توسط داعش شهید شده و آسیب دیده از این جنگ است و بنابراین تلاش او برای نابودی داعش است. امیدوارم این فیلم مورد پسند واقع شود.
مستند «تک روز دهم»، با موضوع اهل سنت در عراق و حضور مستشاری نیرو های ایران در عراق است. در نزدیکی شهر بلد و آن طرف رودخانه ی دجله، شهری وجود دارد که اسم آن «ضلوعیه» است. مردم این شهر که عمدتا هم اهل سنت هستند برای مقابله به نیروهای داعش با تمام امکانات خود ایستادگی می کنند و البته تعداد زیادی هم شهید می دهند. راوی فیلم پدر و پسری هستند که به عنوان فیلم بردار وارد این منطقه می شوند. در حین جنگ و تصویربرداری، پسر در برابر چشم پدر تیر می خورد. با این حال پدر دوربین را رها نمی کند و سفر را ادامه می دهد. علاوه بر این، در این مستند، ماجرای شهادت حاج حمید تقوی به تصویر کشیده می شود. شهید تقوی از جمله کسانی است که در این منطقه حضور داشتند و وظیفه کمک به نیروهای اهل تسنن و مردم شهر ضلوعیه را برعهده داشتند.
داعش به مردم ضلوعیه که اکثرا اهل سنت بودند پیشنهاد می دهد که به صورت مسالمت آمیز راه ورودشان را به بلد باز کنند تا آنها برای تخریب مقبره امامزاده سید محمد اقدام کنند و سپس با مردم شیعه بلد درگیر شوند اما آن ها این موضوع را قبول نمی کنند چون سالیان سال با مردم بلد در ارتباط بودند، نان و نمک یکدیگر را خوردند و به نوعی در غم و شادی هم شریک بودند. نتیجه ی این عدم پذیرش، حمله ی داعش به ضلوعیه است که بسیاری از اهل تسنن در جریان مقاومت شهید می شوند. این مستند به کارگردانی مصطفی سیفی تولید شده است.
مرتضی شعبانی درباره ی این فیلم گفت: این مستند به حاج حمید تقوی می پردازد و برداشتی از همکاری اهل تسنن و شیعه برای نابودی داعش است. می بینید که گفته می شود این جنگ، بین شیعه و سنی است در حالی که اکنون اثبات می شود که شیعه و سنی هوای همدیگر را دارند و همراه با هم علیه داعش می جنگند.
مستند «کویرس، وطن کوچک من»، روایتی از انسان هایی است که گرفتار شرایط جنگی شدند. شاید به نظر برسد که جنگ پایان کار است و اتفاقات آن به گونه ای رقم خواهد خورد که مرگ و نابودی پایان کار است اما امید داشتن به آینده و تلاش برای به ثمر رساندن آن، موضوع این فیلم است. روایتی از زندگی و سرگذشت انسان هایی که طی سه سال و نیم محاصره کامل و همسایگی با مرگ، با ناامیدی مبارزه می کنند.
سعید صادقی، کارگردان این مستند می گوید: این مستند با نگاهی انسانی به قضایای حلب نگاه می کند نه نگاه سیاسی و معتقدم تا پیش از «کویرس، وطن کوچک من» هیچ گاه روایت نزدیک از دل اتفاقات حلب به زبان کاملا ساده و انسانی در مستندها دیده نشده است.بنابراین سعی کردیم روایتی کاملا انسانی از ماجرا ارائه دهیم. در این مستند مواجهه با داعش را از نزدیک می بینیم که مطمئنا برای مخاطب ایرانی و جهانی می تواند جذاب و دیدنی باشد.
این مستند در مرکز مستند سازی حقیقت تولید شده است و در جشنواره حقیقت یازدهم به صورت همزمان در هر دو بخش ملی و شهید آوینی حضور دارد.
انتهای پیام/