منزلت رفیع زن ها در عصر نبوی / شهلا غریبی
زنان قبل از ظهور اسلام از بزرگترین محرومیتها برخوردار بودند، عرب بود بیابان و صحرا نشینی، یک اجتماع بسیار کوچک با مردمانی بسیار ساده نه خبری از تجملات بود و نه زندگی مرفه، همه در یک سطح زندگی می کردند. همانطور که مشهود است در بعد اجتماعی اولین سازنده اجتماع خانواده زن هست که با درایت و تلاش زندگی را گذرانده و امور خانواده را سرو سامان می دهد. زن در اسلام بیشترین رویکرد فکری و کلامی را داشته و از نظر تاریخی بصورت تحلیلی مورد بحث و بررسی قرار گرفته، اسلام در شخصیت و جایگاه زن تحولاتی ایجاد کرده است که می تواندبه منظور دستیابی به میزانی که زن امرور و خانواده کنونی برای اصلاح و بازنگری در حرکت خویش بدان نیازمند است انجام شود و با شناخت آرمانها، تحولات عصر حاضر را در معرض تحلیل آسیب شناسانه قرار گیرد و الگوی شخصیت زن مسلمان و خانواده اسلامی بر محوریت سیره آن اسوه حسنه تنظیم گردد. بنیان خانواده در عصر نبوی از اهمبت بسیار زیادی برخوردار می باشد به گونه ای که در کلام الهی از خانواده به عنوان مایه آرامش یاد شده است و این مهم نشانگر اهمیت خانواده در اسلام به عنوان بستر اصلی شکل گیری جامعه نبوی می باشد. در عصر جاهلی تولد نوزاد دختر و بزرگ شدن او از نگاه قبیله چیزی جز خواری و خفت نبود و زمانی که به سن جوانی رسید کالای بیش در دست مردان نبود اما پیامبر عظیم الشان برای از بین بردن آن نگرش منفی و نگاه غلط عصر جاهلیت به دختر تلاش بسیاری انجام می دهد. پیامبر (ص) ضمن نکوهش دخترکشی و کراهت داشتن دختر می فرماید: از اینکه فرزندان شما دختر باسند کراهت نداشته باشید به درستی که دختران مونس انسان و گران بها هستد. تاکید سیره نبوی درباره حضور زن در فعالیت اجتماعی بر دو محور می باشد اولین محور این است که زن نباید از مسئولیت های درون خانواده غفلت کند و محور دوم اینکه زن برای فعالیت در اجتماع باید اصول و قوانین مورد تاکید در اسلام و در روابط زن و مرد را رعایت کند. اسلام برای زن ورود به مسائل اجتماعی و سیاسی شخصیت مستقل حقوقی قائل است،دخالت زن را مانند مرد در تمام فعالیت های اجتماعی و شان سیاسی جایز می داند و هیچ فرقی بین آن دو قائل نمی شود. گرچه زنان در عرصه جهاد حضور نداشته و میدان جنگ به آنها واجب نشده اما آنها همسران و برادران خود را برای جنگ آماده می کردند و با رساندن آب و غذا و پرستاری از مجروحان به سپاه اسلام کمک می رساندند. بانوانی مانند فاطمه مطهره (س) سازندگان تاریخ گرانقدر اسلام بودند و این زنان بودند که در چالشهای بزرگ سیاسی و فرهنگی زمامدار امور بودند پس جهل و جاهلیت متعلق به زن نیست و حتی اگر شمه ای از تاریخ جاهلیت در هر زمانی بوده با همان جاهلین به فراموشی سپرده شده و دفن گردیده است.