جایی که قلب هرات تیر می کشد

لیلا باقری | معروف است به گود اشرف آباد. گود بزرگی کنار کوره های آجرپزی. گویا قبلا از این جا خاک می بردند برای خشت زنی. آن قدر کنده اند تا گود شده. از این گودها کم نیست در شهرری. اشرف آباد و کمال آباد و زمان آباد. صاحبان گود، گود را چندپاره کرده اند و اجاره داده اند به مهاجران افغانستانی. آنها که برای بقا و یافتن لقمه ای نان، تنها و بی یار رهسپار ایران شده اند و چون مهاجران غیرقانونی هستند، باید تن به سخت ترین کارها بدهند. هرچند که قانونی های شان هم باید برای گرفتن برگ سبز اقامت همین کارهای سخت را برگزینند. اما سختی کار این جا، برای این مهاجران از کشوری همسایه و هم زبان، سخت تر است. خیلی سخت. آنها در آلونک های اجاره ای کنار زباله هایی زندگی می کنند که از مخازن سطح شهر جمع شان کرده اند. از مناطق 22گانه تهران.
این جا خانه آخر پسماندهاست
نام صاحب گود خداداد است. گود چندهزارمتری اش را اجاره می دهد به گاراژدارها. گاراژ یعنی یک محدوده مشخص از گود که ماهی یک میلیون تومان اجاره اش است. هر گاراژ، گاراژداری دارد و بزرگی. هر گاراژ چندین کارگر دارد. هر کارگر که تنها یا با پسر و برادرش آمده، آلونک کوچکی دارد که با همین پسماندها ساخته. پسماند نخاله برای دیوار و در. پسماند پارچه برای پنجره. از بالای گود که نگاه کنی یک زباله دانی بزرگ می بینی که درونش آلونک های زیادی ساخته شده است. کپه های بزرگ پلاستیک و پت و ظرف های یکبار مصرف و.... محل کار و زندگی. دلت نمی آید بگویی این جا زباله دانی است. چون پسرکان 8-7 ساله افغانستان، با چهره های معصوم و زیبا، با شرم و ترس، پیچیده در پیراهن های بلند افغانستانی نگاهت می کنند. خجالت می کشی از کار ...

[ مشاهده متن کامل جایی که قلب هرات تیر می کشد در روزنامه شهروند ]