رییس مجلس ته دلش با ورود زنان به استادیوم موافق است/ ابهامات حضور برخی نمایندگان در «لیست امید»/ تفاوت لاریجانیِ امروز با سال ۷۶
خرداد:رییس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با تاکید بر این که از «چسبندگی» بیش از حدِ سیاسی بجای آن چه تحت عنوان «بی هویتی سیاسی» مطرح است، نگرانی دارد، می گوید امکان سوءاستفاده سیاسی از وضعیت و شرایط «اعتدالی» فعلی ازسوی برخی افراد فاقد اصالت سیاسی وجود دارد و با این حساب، لیدرهای جریان اصلاحات باید بیش از این به این مسائل توجه کنند.
به گزارش خرداد به نقل از ایلنا، چندی پیش در پی موجی از انتقادات گروهی از اصلاح طلبان نسبت به عملکرد روحانی در دوران پس از انتخابات و درپی مسائلی که در جریان تشکیل کابینه دولت دوازدهم و متعاقباً دیدار روحانی با جامعه روحانیت مبارز مطرح شد، برخی ناظران از «گردش به راست» رییس جمهوری پس از پیروزی مجدد در انتخابات به عنوان «گزینه جناح چپ» سخن گفتند؛ رویکردی که البته همان زمان ازسوی برخی بزرگان و چهره های موثر اصلاح طلب همچون همچون نبوی و تاجزاده رد شد و ضمن تاکید بر لزوم ادامه حمایت از دولت تا پایان کار، این مهم متذکر شد که روحانی برای دستیابی به اهداف و برنامه هایش، بیش از همیشه محتاج این حمایت گفتمانی اصلاحات و پشتیبانی ۲۴ میلیون شهروند حامی اش است.
همزمان اما گروه دیگری از تحلیل های سیاسی، به این سمت گرایش پیدا کرد که حتی اگر حمایت از شخص روحانی و دولت اعتدالی اش، استراتژی اصولیِ اصلاح طلبان در میان مدت باشد، ممکن است آسیب های ناشی از ورود مدیرانی با پوسته اصلاح طلب و هسته معتدل و بعضاً محافظه کار غیرقابل جبران باشد؛ این دسته معتقد بودند وقتی مدیری با عملکرد محافظه کارانه روی کار بیاید، قاعدتاً نمی تواند بازده و خروجی قابل قبولی داشته باشد و حال آن که وقتی این مدیر محافظه کار، پوسته ای اصلاح طلب و پیش رو به دور خود تنیده، قاعدتاً مردم باختش را به حساب اصلاح طلبان نوشته و از گفتمانی که این سال ها عمدتاً شعار «امید» می دهد، ناامید می شوند.
از طرفی این فضای بلاتکلیف، نگرانی دیگری ایجاد کرد که مبادا در این بازار داغ میانه روی، برخی مدیران امروزی، فقدان اصالت و «بی هویتی سیاسی» خود را پشت عنوان بسیط «اعتدال» پنهان کنند. بماند که اصلاح طلبان در نهایت و با وجود تمامی این تحلیل ها همچنان بر حرفشان پافشاری می کنند و مهم تر آن که بدنه اجتماعی حامی این جریان سیاسی که بیش از آن که به خاطر شکل و ظاهر و نام اصلاحات، خواستار اصلاحاتند، همچنان به دنبال اصلاح امور در سطوحی عمیق ترند؛ حتی اگر دامنه این عملیات اصلاح طلبانه، برخی اصلاح طلبان شناسنامه ای را هم اصلاح کند!
غلامرضا تاجگردون نماینده اصلاح طلب گچساران و باشت که هم در مجلس اصولگرای نهم و هم در مجلس اعتدالی دهم، ریاست یکی از مهمترین کمیسیون های تخصصی مجلس یعنی کمیسیون برنامه و بودجه را برعهده داشته و دارد، ازجمله کسانی است که خود را اصلاح طلبِ عمل گرا می داند تا اصلاح طلب شناسنامه ای، و معتقد است تنها راه بقا و دوام اصلاحات، اصلاحِ اصلاحات است و بر این مهم انگشت می گذارد.
نگرانی از «چسبندگی» بیش از حدِ سیاسی بجای «بی هویتی»
آقای تاجگردون! بگذارید از آن چه به عنوان «خطر گردش به راست روحانی پس از انتخابات» عنوان شد، آغاز کنیم. آیا نسبت به ترویج «بی هویتی سیاسی» و ترجیح «منافع شخصی» افراد به بهانه حرکت در راستای «مشی اعتدالی» نگران نیستید؟!
مشی اعتدال مورد حمایت گفتمان اصلاحات است و با این حساب باید مراقب باشیم که مبادا افراطیون ۲ جناح به قدرت برسند؛ نه آن که نسبت به حرکت در مسیر اعتدال نگران باشیم. از طرفی شخصاً عنوان این گرایش را «بی هویتی سیاسی» نمی گذارم. بلکه معتقدم باید بپذیریم این نوع «چسبندگی سیاسی» که در برخی مدیران کشور شکل گرفته را کنار بگذاریم.
بعضاً شاهدیم برخی برای آن که بگویند اصلاح طلب هستند، تاکید دارند اصلاح طلبی هستند که بر حرف ها و مواضع سال های ابتدایی انقلاب و آن چه در سال ۵۷ گفته اند، پافشاری می کنند؛ سوالم این است که آیا واقعاً می توان چنین گرایشی را «اصلاح طلبی» نامید؟!
تفاوت لاریجانیِ امروز و لاریجانیِ سال ۷۶
از طرف دیگر به عنوان مثال گفته می شود آقای لاریجانی یک چهره سیاسی اصولگراست! سوال دیگرم این است که آیا لاریجانیِ اصولگرای امروز با لاریجانیِ اصولگرای سال ۷۶ یکی است؟! معتقدم قطعاً یکی نیست.
با این حساب نمی توان گفت که لاریجانیِ اصولگراست اما آقای ایکس که نمی خواهم نامی ببرم، چون هنوز می گوید بر مواضع سال ۵۷ یا ۶۷ خود باقی مانده ام، اصلاح طلب است!
شما چه کسی را در شرایط فعلی اصلاح طلب می دانید؟!
اصلاح طلب کسی است که شرایط را درک کند و با پذیرش اوضاع و شرایط، متناسب با این وضع و اوضاع جدید نسبت به اصلاح خود و امور اقدام کند. همان طور که گفتم این گرایش را «بی هویتی سیاسی» نمی دانم؛ بلکه معتقدم این گرایش ناشی از «چسبندگی بیش از حد سیاسی» برخی افراد به بعضی آمال و آرزوهای تاریخ گذشته است؛ حال آن که چنین گرایش ها و رویکردهایی در هیچ کجای دنیا رسم نیست.
اصلاح طلبان باید با بازتعریف جایگاه خود، رویکرد اصلاح طلبانه داشته باشند
شما چنین تحولی را پشت سر گذاشته اید؟! سوالم این است که جایگاه خودتان را در این تحولی که لازمه اصلاح طلبی می دانید، چگونه ارزیابی می کنید؟!
من از روز نخست که وارد عرصه سیاست شدم، خود را اصلاح طلب معرفی کرده ام و امروز هم باتوجه به این که همواره تغییراتی در خود ایجاد کرده ام، خود را اصلاح طلب می دانم؛ چرا که معتقدم اصلاح طلب باید خود را با شرایط و اوضاع جدید تطبیق داده و با بازتعریف جایگاه خود، رویکرد اصلاح طلبانه داشته باشد.
تعریف من این است: می گویم ما در عرصه بین الملل به جایگاهی رسیده ایم؛ چند فاکتور را کنار هم می گذارم و می گویم باید بر اساس این ویژگی ها تصمیم گیری کنیم و نیز باید ببینیم کشور در چه شرایطی قرار دارد و ایجاد چه شرایطی به کشورم کمک می کند.
زمانی گفته می شد نباید با کشورهای بیگانه وارد مذاکره شد و حتی نباید با اروپایی ها و مثلاً انگلستان هم پای میز مذاکره نشست اما در زمانی دیگر با انگلیسی ها وارد مذاکره می شوم؛ آیا این تغییر در رفتار من نیست؟! اگر دگم باشم نباید این تحول را بپذیرم. مگر در نمازجمعه شعار «مرگ بر انگلیس» سرنمی دادیم؟!
با همین مشی زمانی حتی در چارچوب مذاکرات برجام، با آمریکایی ها نیز پای میز مذاکره نشستیم. آیا این تحول نبود؟! آیا این مذاکرات بدون اجازه انجام شد؟! بنابراین باید بپذیریم که برخی اصلاحات صورت گرفته است.
آیا اصلاح طلبانِ امروز، ۲۰ سال پیش حاضر به حضور دختران مان در استادیوم بودند؟!
آیا همین دوستانی که امروز فقط خودشان را اصلاح طلب می دانند، ۲۰ سال پیش هم حاضر بودند دختران ما در استادیوم فوتبال ببینند؟! احتمالاً حداقل بخشی از این افرادی که امروز در این مسئله پیشگام هستند، آن زمان نمی پذیرفتند! بنابر این باید این تحولات و اصلاحات را در همه امور قبول کنیم.
لاریجانی هم ته دلش با ورود زنان به استادیوم موافق است
ارتباط این مسائل به این بحث چیست؟!
مسئله این است که امروز برخی اصولگرایان نیز در بسیاری از مسائلی که اصلاح طلبان دنبال می کنند، با ما هم نظر هستند. به عنوان مثال در همین بحث ورود زنان به ورزشگاه ها اگر از آقای لاریجانی سوال کنید، می بینید که به اصطلاح ته دلش موافق است. همین لاریجانی که ما او را به خاطر عاشورای سال ۷۶ مقصر می دانیم و به او انتقاد می کنیم، در بحث حق عضویت «سپنتا نیکنام» در شورای شهر یزد مواضعی شفاف اتخاذ کرده و نگاهی شبیه به خودمان دارد.
نگرانی از سوءاستفاده سیاسی از فضای «اعتدالی»
بگذارید سوال ابتدایی را بار دیگر و البته این بار کمی تعدیل شده یا «اصلاح شده» بازطرح کنم: حتی اگر قائل به «بی هویتی سیاسی» نباشیم، آیا وضعیت سیاسی امروز و شرایطی که به عنوان «مشی اعتدالی» ایجاد شده، این فضا را برای سوءاستفاده برخی سیاسیون مهیا نمی کند؟!
قطعاً سوءاستفاده سیاسی در این فضا ممکن است و در عین حال این امکان در هر شرایط دیگری نیز وجود دارد.
لیدرهای اصلاح طلب باید مراقب سوءاستفاده از شرایط «اعتدالی» باشند
به هر حال لیدرهای سیاسی باید به این مسائل توجه داشته باشند. باید توجه داشته باشیم که بحث «هویت» مربوط به مسائل گروهی و حزبی نیست. «هویت» مربوط به شخصیت است و این لیدرها باید دقت کنند که اگر فردی در زیرمجموعه شان فاقد اصالت کلامی و عملی است، مانع از فعالیتش شوند.
در عین حال باید بپذیریم که اگر به عنوان مثال بنده رو به جلو حرکت می کنم، دلیل بر بی هویتی ام نیست. به هر حال من به عنوان سیاستمداری اصلاح طلب خود را قائل به این می دانم که براساس شرایط و اوضاع کشور و جهان، بهترین تصمیم را در راستای منافع ملی و مصلحت کشورم اتخاذ کنم و این رویکرد را مشی و رفتاری مطابق با هویت اصلاح طلبی می دانم.
کسی که شب در ستاد روحانی حاضر شد تا صبح فردا پست بگیرد، بی هویت سیاسی است
با این حال کسی که شب در ستاد روحانی حاضر می شود تا فردا صبح اول وقت بیاید و پستش را بگیرد، قابل اعتماد نبوده و درواقع مثالی است آشکار از «بی هویتی سیاسی»!
پیرو انتشار عکسی از همنشینی آقای لاریجانی کنار «سیدمحمد خاتمی» که در جریان برگزاری یک مراسم مذهبی در محرم امسال صورت گرفته بود، گمانه زنی ها درمورد احتمال کاندیداتوری لاریجانی و همچنین ورود به عرصه رقابت به عنوان گزینه اصلاح طلبان را تقویت کرد؛ باتوجه به آن که در همین بحث چندبار از آقای لاریجانی به عنوان سیاستمداری که در طول یکی، دو دهه اخیر به گفتمان اصلاحات نزدیک شده، نام بردید، آیا امکان پیمودن این مسیر برای رییس مجلس برای تبدیل شدن به کاندیدای اصلاحات وجود دارد؟!
لاریجانی نمی تواند برای انتخابات ۱۴۰۰ گزینه اصلاح طلبان باشد
به هر حال آقای لاریجانی نمی تواند گزینه اصلاح طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ باشد؛ البته می تواند کاندیدای معتدلین باشد اما نمی تواند کاندیدای اصلاحات باشد؛ مسئله این است که «امید»، ابتدا جا برای لاریجانیِ سال ۷۶ را در لیست خالی می گذارد اما در ادامه می گوید که با ما نیست. درواقع یا نباید لاریجانی را در لیست قرار می دادند یا نباید او را بزنند که با ما نیست.
ابهامات حضور لاریجانی، تاجگردون و دیگران در «لیست امید»
اما لاریجانی حاضر به عضویت در فراکسیون «امید» نشد!
مگر قرار بوده لاریجانی عضو فراکسیون امید شود؛ یعنی مگر به او گفته بودند که به این شرط که عضو فراکسیون شود، از او حمایت می کنند؟!
چنین قراری در مورد دیگران هم نبود. چه کسی گفته بود که حضور در لیست امید به معنای عضویت در فراکسیون است؟!
لااقل درمورد لیست امید تهران این طور گفته شد که بجز علی مطهری باقی اعضاء متعهد به عضویت در فراکسیون امید هستند.
اگر هم تعهدی هم بوده، صرفاً مربوط به لیست امید تهران بوده است!
آقای تاجگردون؛ به هر حال کاظم جلالی و بهروز نعمتی به عضویت فراکسیون درنیامدند.
بعید می دانم تعهد داده باشند که به عضویت فراکسیون امید درمی آییم!
اینطور گفته شد.
بعید می دانم! لااقل شخصاً چنین چیزی نشنیدم. چرا که من پیش از انتخابات اصلاً در جریان لیست امید نبودم!